Ciągłość historyczna Słowian połabskich została zamknięta w przedziale czasowym pomiędzy VIII a XII wiekiem. Nie pozostawili po sobie państw, królestw, terytoriów lub chociażby ugrupowań etnicznych. Zostali wchłonięci przez państwo Niemieckie i ulegli germanizacji. A mimo to pamięć o nich jest nadal bardzo żywa, a to dzięki przebogatym świadectwom pozostawionym w literaturze i archeologii.
Niniejsza publikacja opisuje szczegółowo dzieje walk Słowian połabskich, i to nie tylko z Niemcami ale również z monarchią Karolińską, z Wikingami z Danii, z państwem Piastowskim oraz, czego nie wolno pominąć, wojny domowe.
W 798 roku armia Obodrytów pod wodzą księcia Drażko zadaje w bitwie pod Święcianą druzgocącą klęskę zjednoczonym siłom Sasów północnych, zabijając w pierwszym starciu 4000 wojów osławionej saskiej piechoty.
W latach 954-960 zawiązuje się koalicja pomiędzy Obodrzycami i Wieletami, wymierzona w krwawe rządy margrabiego Gerona na Połabiu. Kulminacyjnym momentem toczonych walk jest bitwa nad rzeką Reknicą w dniu 16 października 955 roku. Bitwa, dzięki zdradzie Ranów z wyspy Rugii, kończy się kompletnym zwycięstwem Niemców pod dowództwem samego cesarza Ottona I, książę słowiański Stojgniew ginie na polu walki a wraz z nim jego najprzedniejsi rycerze.
W dniu 29 czerwca 983 roku armie Wieletów ze Związku Lutyckiego zdobywają i palą miasto Hobolin (dziś Hawelberg) nad Łabą. Saski garnizon miasta zostaje wycięty w pień, katedra zrównana z ziemią a kler wraz z biskupem wybici. Trzy dni później, 2 lipca podobny los spotyka miasto Brenna (dziś Brandenburg). W tym samym czasie książę Obodrzycki Mściwoj najeżdża i zdobywa Hamburg, niszcząc i paląc miasto. Tak wybucha jedno z licznych powstań na Połabiu, te akurat zakończone pełnym sukcesem powstańców - Niemcy zostają wyrzuceni poza Łabę, do ich rodzinnych mateczników.
W 1033 roku dochodzi do większej bitwy pod Wierzbnem pomiędzy Wieletami a Niemcami zakończonej sromotną klęską tychże ostatnich. Ginie przywódca Sasów graf Liudgard oraz 42 jego najlepszych rycerzy.
To tylko cztery przykłady z ponad 250 wojen toczonych przez Słowian połabskich przez okres ponad 400 lat, głównie przeciwko Niemcom, ale również Duńczykom i sporadycznie Polakom. Nie brak również walk bratobójczych pomiędzy poszczególnymi plemionami. Dzieje pełne sławnych bitew i częstokrotnie zwycięskiego oręża słowiańskiego na Połabiu. Co ich nie ustrzegło przed zagładą. W XII wieku zaznacza się upadek państw słowiańskich na Połabiu, które dostają się pod jarzmo niemieckich kolonizatorów i ulegają germanizacji zatracając słowiańską etniczność.
